२५ ऑग, २०१३

मोडलेला कणा



.




कार्यमग्न  , निस्पृह , विवेकी दाभोलकर सरांचा पाशवी खून … आणि त्यानंतर माध्यमात आलेल्या उद्दाम सनातनी प्रतिक्रिया ऐकून प्रतिकाराची  शक्ती सुद्धा संपुन गेल्यासारखं वाटल होत. लहानपणापासून ज्या काही कल्पना डोक्यात होत्या - अपेक्षा होत्या - आकांक्षा होत्या त्या सार्या उन्मळून पडल्या होत्या. मराठी माणसाने कणा ताठ ठेवावा असे काही अभिजात या  संस्क्रुतित आहे . इथे तुकोबा आहेत  - आगरकर आहेत - विवेक आहे या सार्या समजुती मोडुन पडल्या. सतत प्रेरणा  देणारी  कुसुमाग्रजांची कविता सुद्धा मोडुन पडली होती … 





मोडलेला कणा 



ओळखतो मी सर तुम्हाला , मनाशी बोललो आम्ही 

तुमचे कपडे होते चुरगळलेले , पण डोक्यामध्ये गांधी 


कधी न बसलात , नाही हसलात , बोललात डोळ्यात पाहून 

 " गंगामाई अस्वच्छ झाली , घर गेले वाहून 


माहेरवाशीण पोरिंनाहि जाळणारा हा समाज आपला

मोकळ्या हाती दलिताला बुकलणारा माज आपला


 देश खचला , मने विझली , होते न्हवते गेले

 प्रसाद म्हणुन गोमुत्राचे आचमन तेव्हढे राहिले


खिशामध्ये हात रोज बाबा बुवा घालत आहेत

पैसे सोडा , मन आणि माणुसकीही विकत आहेत


मोडुन पडला समाज , तरी तुम्ही हरू नका

विज्ञानाच्या वेगाने बुद्धीवादाला लढ म्हणा "



कालेवार आज पाहिले तुमचे मी नदीकाठी

आशा मेली , बुद्धी विझली , डोळ्यामधे उरले पाणी








कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

सर्व लेख विषयानुसार

लेखकाला मेल द्वारे संपर्क करण्यासाठी

नाव

ईमेल *

मेसेज *